Ik zou wensen dat iedereen elkaar als medemens zou zien. Wereldburgers op de aarde met wie je de planeet moet delen. Niet als voor of tegenstanders. Niet door geloof in hokjes geduwd waardoor je bevooroordeeld wordt en de ander bij voorbaat al geen kans geeft. Dat er gekeken zou worden naar het innerlijk. Het karakter. De ziel. Hetgeen wat hem of haar tot de persoon maakt die hij of zij is en niet de huidskleur of de kleding wat men draagt. Dat men op zielsniveau naar elkaar kijkt in plaats van onbelangrijk uiterlijk vertoon wat nietszeggend is. Ik zou wensen dat men eerst de ander leert kennen vanuit wederzijds respect in plaats vanuit de Westerse arrogantie waardoor men zich op een voetstuk plaatst zodat er van gelijkheid geen sprake meer is. Dat men elkaars kennis gebruikt zodat men wijzer wordt en rijker qua inzichten. Ik zou diep in mijn hart wensen dat mensen tot dit inzicht zouden komen maar ook dat het daadwerkelijk wordt uitgevoerd.
Medemensen utopie
